جنگِ روایت ها ، این داستان : مَهسا امینی!

لینک مطالعه در سایت خبری جهان نیوز

در جنگ های آینده نحوه روایت هاست که پیروزی ها یا شکست های بزرگ را رقم می‌زند، پس ناچاریم برای شناخت زمین بازی و بازیگران جنگی که این روزها بیشتر آن را درک میکنیم بیش از بیش تلاش کنیم.

جنگ روایت ها، جنگی است که در ماه های اخیر نیز رهبر انقلاب بعد از سال ها از آن با عنوان جهاد تبیین یاد کردند. حادثه تلخ مهسا امینی بار دیگر ما را به جنگی جدید کشانده که همه سربازان و دلسوزان کف میدان تا اهالی رسانه را به واکنش وا داشته است.

اما از الزامات رویکرد مناسب در این جنگ جز با آگاهی و دقت به نکات زیر ممکن نخواهد بود.

روایت اول را چه کسی می‌گوید؟

این سوالی است که جواب آن نصف مسیر پیرزوی است! معمولا اولین روایت ها بدون توجه به درست و غلط بودن آن مورد توجه رسانه ها و افکار عمومی قرار می‌گیرد.

به طوری که خیلی از شبکه ها و بنگاه های خبری داخلی یا خارجی با علم به این نکته بسیاری از اخبار مد نظر خود را منتشر کرده و هزینه های زیادی بابت انتشار انبوه آن می‌کنند و بعد از افشا شدن اصل ماجرا با اعلامیه کوچکی در گوشه ای، روایت اولیه را تکذیب می‌کنند.

در واقع نوشدارو بعد از مرگ سهراب را با تمسخر به خورد مخاطبی می‌دهند که اولین روایت را شنیده و روایت غالب بر ذهنش گشته است.

بادیگارد رنگ پریده و جوان ابراهیم در شام!

نقد فیلم به وقت شام!

جدید ترین اثر حاتمی کیا در سال 97 مثل همیشه یکی از دغدغه های سانسور شده توسط اکثر فیلم‌سازان است، داعش و مدافعان حرم.

مثل همیشه انتخاب حوزه و موضوع فیلم های حاتمی کیا را می‌پسندم و ورود جسورانه و آگاهانه‌اش را جهادی دلاورانه خواهم دانست، اما همه این‌ها دلیل نمی‌شود از ضعف و کاستی های فیلم چشم پوشی کنم و دم نزنم...

داستان به وقت شام بیش از آنکه بازگوکننده ماجرای جنگ در سوریه و چرایی حضور داعش و در مقابل مدافعان حرم باشد، شما را در ابتدا وارد داستانی ساده از حضور پدر و پسر خلبانی میکند که اولی به خاطر هدفش و دومی به فراخور حرفه و انگیزه خانوادگی‌اش وارد سوریه شده است. داستان در تلاش است ضمن حفظ پیرنگ اصلی این دو شخصیت و در پاسخ به چالش های خلبان جوان (علی) به شرحی کوتاه از اتفاقات فضای جنگ زده سوریه بپردازد.

داستان پیرنگ های بعدی خود را رقم میزند اما بسیار ساده پیش می‌رود. بسیار کمتر پیش میاید که شما در فیلم شوکه شوید و یا از تعلیق پیش آمده لذت ببرید!  سه اتفاق غیر منتظره در فیلم وجود دارد:

خطوط قرمز بدلی صدا و سیما

صدا و سیمای جمهوری اسلامی ایران!
این نام سازمانی است که می‌توان با دیدن نامش خلاصه آرمان هایش را از خاطر گذراند.

اما این چیزی نیست که مخاطب به آن می‌اندیشد. مخاطبان رادیو و تلویزیون همان چیزی را در ذهن مرور می‌کنند که در مواجهه با رادیو و تلویزیون شنیده و دیده‌اند. نمی‌خواهم بر مبل راحتی مقابل تلویزیون بنشینم و با تلخ کامی از تک تک برنامه هایی حرف بزنم که به سختی می‌توان در آن جمهوریت، اسلام و ایران را یافت؛ چرا که تا دلتان بخواهد متخصصان و غیر متخصصان، برنامه های این سازمان را به باد نقد گرفته اند.

به والت دیزنی خوش آمدید!

آیا ایران هم والت دیزنی خواهد داشت؟

«والت دیزنی تقدیم می‌کند» لابد این عبارت را دست کم یک بار همراه با نقش بستن ستاره های دنباله دار بر روی کاخ باشکوه دیزنی دیده‌اید.

قطعا نام دیزنی شما را بی اختیار یاد شخصیت های کارتونی همچون میکی موس،سیندرلا٬سفید برفی و…. می اندازد.اما دیزنی که بود،که بعد از سال ها هنوز هم حکمران دنیای سرگرمی است؟

سلبریتی‌ها و حیات در اقتصاد توجه

داستان واقعی رفاقت دو رفیق قدیمی؛ سلبریتی و رسانه

یادداشت بنده،منتشر شده در سایت رسانه انقلاب

اول: از اقتصاد‌ طلا تا اقتصاد‌ توجه

قطعا من و شما یادمان نمی‌آید؛ اما روزگاری بود که تنها، نقره و طلا به‌عنوان کالایی کمیاب بین مردم دست به دست می‌شد. بانک که آمد خواست نقش پشتیبان طلاها را بازی کند و بجای حمل طلاهای سنگین و جاگیر برای خرید و فروش، سکه و اسکناس را روانه بازار خرید مردم کرد و بجایش طلاها را نزد خود نگه می‌داشت.

قرن‌ها گذشت تا پای رسانه‌های ابتدایی کم کم به زندگی همه افراد باز شد. بعد از ورود روزنامه‌ها، مجلات، رادیو و تلویزیون حالا نوبت «اطلاعات» بود که کمیاب و دوست داشتنی جلوه کند. پیچ تلویزیون و رادیو را که می‌چرخاندی دو-سه کانال بیشتر نبود که آن هم با برفک و پارازیت دریافت می‌کردی ولی تشنه‌اش بودی، چون اطلاعات جدید، همان کالایی بود که به طور محدود و تنها در دستان رسانه‌ها منحصر شده بود.

حالا فرض کنید در عصر اینترنت چه خبر است؟ دیگر اطلاعاتی هست که با یک کلیک نتوانید پیدایش کنید؟ رشد سریع رسانه‌ها و ورود اینترنت و شبکه‌های اجتماعی، رویای «دهکده جهانی» مک لوهان را به تحقق رساند. اما تبعات خودش را داشت؛ دیگر نه رسانه‌ها محدود به افراد خاصی بودند و نه اطلاعات جدید، کمیاب و منحصر به فرد.

کدام آقای دوربینی؟! 🔻بررسی متفاوت ماجرای آقای دوربینی

یادداشت بنده،منتشر شده در سایت رسانه انقلاب

داستان حجت الاسلام و المسلمین قرائتی و آقای نمازی، معروف به «آقای دوربینی» را قطعا شنیده‌اید. فارغ از آن که به قضاوت اخلاقی هر کدام از این دو شخص بنشینیم و ماجرای این اتفاق را بررسی کنیم، بیایید بالای دیوار بلندی از اخبار و سایت‌ها و کانال‌ها بنشینیم و از زاویه‌ای دیگر به این قضیه نگاه کنیم.

تنها روی سکه ی آمریکایی 🔸به بهانه یاوه گویی های ترامپ در سازمان ملل

🔸گویی از انتخابات آمریکا و بگو مگو های رای آوردن یا نیاوردن ترامپ و تعجب جوامع از پیروزی پرزدینت جدید آمریکا خیلی نگذشته است.

به یاد دارید که عده ای این شخصیت را بدتر از اوباما و دموکرات ها می دانستند.

عده ای منتظر پیروزی و عده ای منتظر شکست ترامپ بودند!

🔸اما تفاوت ترامپ با دیگر پرزیدنت های آمریکا در منش سیاسی و جنگ طلبی اوست؟

چگونه می توان ترامپ را از اوباما و دموکرات ها و جمهور خواهان قدیمی تندرو تر خواند زمانی که مشت همه شان در طول نشستن بر کرسی کاخ سفید یکسان باز شده است؟

همه شان با تمام توان سیاسی و نظامی و رسانه ای علیه غرب آسیا حمله ور هستند و تنها تفاوت شان روی سکه شان است!

وظیفه ی رسانه های غرب این است که روی ستیزه جو و وسترن سکه نظام غرب را رتوش کنند و روی صلح جو و قهرمانانه آن را به جهانیان بنمایانند...

🔸اما چگونه می توان عروس زشتی را یک شبه تبدیل به زیباترین ملکه قرن معرفی نمود؟

امروز صحبت های پرزیدنت جدید آمریکا نمایان گر همان روی سکه ایست که حقیقت ذاتی نظام  شان را در برگرفته...

تلاش غرب دوستان خارجی و داخلی برای نمایاندن رویی دیگر از این سکه بی معناست اگر چه تمام دست و پاهای شان را خواهند زد؛ اما این سکه تنها یک رو دارد.

از اعتماد به نفس اومانیستی تا نفس مطمئنه

چه می شود که حججی ها از سلبریتی ها کمتر دیده می شوند؟

این یادداشت در اینستاگرام رسانه انقلاب

⭕️ خبر شهادت محسن حججی را این روزها بارها و بارها از رسانه های مختلف دیده اید.

خبری که قبل از آنکه متنش را بخوانی چشمانت به تصویر با ابهت شهید دوخته می شود. خبری که تمام خبرهای داخلی را به حاشیه می راند .صفحات مجازی پر شده است از شهید حججی قهرمان من٬ مرد کشور من و...از رجال سیاسی تا سلبریتی های هنری و ورزشی...

سلبریتی ها اغلب از طریق رسانه‌های جمعی به ویژه تلویزیون، سینما و نشریات به سرشناسی‌شان افزوده می‌شود و علت آن پرداختن زیاد به موضوعات ستاره‌ها در رسانه‌ها در جهت تغذیه مطالب نشریات و پایگاه‌های خبری می‌باشد، که منجر به درآمدزایی برای آن‌ها می‌گردد.

⭕️اما به راستی چرا حتی بعضی  سلبریتی های ایرانی اینچنین متاثر از یک رزمنده ی سپاهی شده اند که عالم زیست بسیار متفاوتی با آن ها دارد؟

وجه تشابه آن ها شاید تنها انتشار انبوه تصویری از زندگی شان باشد اما یکی می شود تصویری از لحضات جنجالی شان٬ تصویر مدل لباس آقا یا خانم سلیبریتی در فلان مراسم جشن و در مقابلش تنها یک تصویر ناب از معراجی ترین لحضات شهید بی سر...!

به راستی وجهه تمایز سلیبریتی ها با یک رزمنده سپاهی ریشه در چه امری دارد؟

آنچه که یک سلبریتی به آن می نازد و به آن افتخار میکند از چه چیز نشات می گیرد که او را ستاره رسانه هایی می‌کند که جهت کسب درآمد هر چه بیشتر از سر تا نوک پای یک شخصیت کم ارزش را با ارزش جلوه می دهند؟

عکس نوشته های راوی/ اول:ژورنالیسم حرفه ای

مجموعه عکس نوشته های#راوی در کانال تلگرامی رسانه انقلاب   @resanehenghelab

#راوی قرار است روایت گر غدغه ها و اندیشه  های شهید سید مرتضی آوینی باشد

عکس اول: ژورنالیسم حرفه‌ای

ژورنالیسم حرفه ای ناگزیر است که بنیان کار خویش را بر ضعف های بشر امروز بگذارد و از ترشح بزاق خوانندگان ارتزاق کند، و حتی اگر اجازه دهند هیچ ممانعتی برای سوء استفاده از غرایز جنسی مردان و هوس جلوه فروشی در زنان، سر راه خویش نمی بیند و خود را به آب و آتش می زند تا راهی به قلب های مریض پیدا کند و نقبی به جیب ها بزند.

حلزون های خانه به دوش ص 53

🔴 قهرمانان ماجرای تیر و ترور

#یادداشتی کوتاه در تقدیر از فیلم ماجرای نیم روز

تیم تازه نفس و با استعداد مهدویان با تهیه کنندگی سید محمود رضوی بار دیگر نشان داد که جذابیت به معنای دریدگی اخلاق و سیاه نمایی نیست!

ماجرای نیم روز نام اثر جدید مهدویان است که همانند دواثر قبلی اش به موضوع تاریخی از ایران پرداخته است و همان سبک کاری را این بار دراماتیک تر به روی پرده برده است.

برشی از سال ۱۳۶۰ ٬ از ماه های تیر و ترور که خشونت وقدرت شیطانی تشکیلات سازمان مجاهدین خلق را به نمایش آورده است‌‌٬از بمب گزاری ساختمان حزب جمهوری اسلامی و کشته شدن قریب به ۷۲ نفر از اعضای حزب تا ترور شهید رجایی بعد از گذشت تنها یک ماه از دوره ریاست جمهوری اش.

همه و همه را میتوان با نمایشی مستندوار و داستانی فوق العاده رئال و درامتیک در ماجرای نیم روز به تماشا نشست.

اما غیر از آن که جنس ماجرای نیم روز همانند فیلم های قبلی مهدویان جنس خاصی را به سینمای ناامید و خسته ی ایران وارد کرده است تفاوت برجسته و ملموسی نسبت به آثار روز سینما دارد که قابل بررسی می باشد: