بادیگارد رنگ پریده و جوان ابراهیم در شام!
سعید عنایتی | يكشنبه, ۱۳ آبان ۱۳۹۷، ۰۴:۰۲ ق.ظ
نقد فیلم به وقت شام!
جدید ترین اثر حاتمی کیا در سال 97 مثل همیشه یکی از دغدغه های سانسور شده توسط اکثر فیلم‌سازان است، داعش و مدافعان حرم.
مثل همیشه انتخاب حوزه و موضوع فیلم های حاتمی کیا را می‌پسندم و ورود جسورانه و آگاهانه‌اش را جهادی دلاورانه خواهم دانست، اما همه این‌ها دلیل نمی‌شود از ضعف و کاستی های فیلم چشم پوشی کنم و دم نزنم...
داستان به وقت شام بیش از آنکه بازگوکننده ماجرای جنگ در سوریه و چرایی حضور داعش و در مقابل مدافعان حرم باشد، شما را در ابتدا وارد داستانی ساده از حضور پدر و پسر خلبانی میکند که اولی به خاطر هدفش و دومی به فراخور حرفه و انگیزه خانوادگی‌اش وارد سوریه شده است. داستان در تلاش است ضمن حفظ پیرنگ اصلی این دو شخصیت و در پاسخ به چالش های خلبان جوان (علی) به شرحی کوتاه از اتفاقات فضای جنگ زده سوریه بپردازد.
داستان پیرنگ های بعدی خود را رقم میزند اما بسیار ساده پیش می‌رود. بسیار کمتر پیش میاید که شما در فیلم شوکه شوید و یا از تعلیق پیش آمده لذت ببرید! سه اتفاق غیر منتظره در فیلم وجود دارد: