عصر ما

بسم الله الرحمن الرحیم

🔴هدیه ی طالبی به خشکسالی سینمای ایران

(یادداشتی در باره آخرین ساخته سینمایی ابولقاسم طالبی- یتیم خانه ایرن)

🔘ابوالقاسم طالبی، کارگردان فیلم شناخته شده قلاده های طلا فیلمی را به سینمای ایران آورده که می توان گفت سوژه ی تازه ای را عرضه کرده است.

طالبی تلاش کرده است بجای راحت طلبی های فراگیر اهالی سینما که تنها حاضرند با موضوعات زرد و بی روح و به کاربستن جذابیت های سهل الوصول سینمایی تنها بفکر فروش هرچه بیشتر فیلم شان باشند، پا به عرصه ی تاریخ معاصر ایران بگذارد و روایتگر سخت ترین دوران ایران ویکی از بزرگترین قحطی موجود دوره های تاریخی باشد.

جنس کاری که یتیم خانه ی ایران در سینما مطرح میکند از جمله مسائلی است که فیلم سازان ژانر ولنگاری سینمای ایران حتی به آن فکر هم نمیکنند.

🔘سوژه ای که از دل تاریخ خاک خورده و سانسور شده ی ایران بیرون کشیده می شود تا حقیقتی واقع شده را برملا کند و پیامی پرثمر را به مخاطب برساند، می ارزد به صد فیلم سیاه که صرفا با رویکرد تکنیکی وبه بهانه ای نخ نما شده دم از ژانر اجتماعی میزنند، حال آن که این دسته از آثار چیزی جز تخیلات سیاهشان را به جامعه ایران نسبت نمی دهند.

به گفته شهید سید مرتضی آوینی تعریف بشر امروز از انسان یا حقیقت با آن چیزی که هست تعارضی کامل دارد...او اگرچه میخواهد که موانع ولنگاری خویش را از سر راه بردارد، اما موفق نمی شود، چرا که این موانع از وجود حقیقی خود او منشا گرفته اند.

حرف آن نیست که کل اثرشان دروغ باشد اما گفتن افراطی بعضی حقایق و غفلت از حقایقی دیگر بدون هیچ راه کار، چیزی جر سیاه نمایی و سردرگمی به بار نمیآورد، البته این همان اثری است که جز خالقش را نمایش نمیدهد! 

این دقیقا همان قالبی است که طالبی کارگردان ژانر هایی از جنس حقیقت خلاف جریانش عمل میکند.

🔘هرچند شما در فیلم یتیم خانه ایران مواجهید با سیاهی و تلخی که گریبانگیرمردم در دوره ای از تاریخ ایران شده اما فیلم روایتش را کامل میکند، هم از درد میگوید هم از درمان ، هم از دردمندان میگوید هم از مسببان اصلیش...

طالبی قهرمانش را به میدان می آورد آن هم نه از وهم و خیالات ذهنش بلکه از دل حقیقت تاریخ، هرچند ممکن است انتقاداتی از لحاظ فرم به کار طالبی وارد باشد، اما مهم تر از این ها مطرح کردن جریان تاریخی و عبرت آموزی است که نکته های  زیادی در آن نهفته شده است.

🔘عبرت آموز بودن اثر هم از آن دسته موضوعاتی است که درسینمای ایران یا اصولا فدای جذابیت های ساختگی فیلم خواهد شد، یا صاحب اثر آن قدر نسبی گرا و منورالفکرانه موضوع را طرح میکند که بجای عبرت آموزی، سردرگمی را ارائه میدهد که بنظر میرسد آگاهی و پند را به جهان خودش نسبت می دهد ، نه جهان حقیقت.

اما یتیم خانه با تمام فراز و نشیب هایی که بعضا در ریتم فیلم و شخصیت پردازی های ناتمامش دارد جسارتش ستودنیست و انصافا به هدف عبرت آموز خود تا حد زیادی دست می یابد. در واقع نوع فیلم یتیم خانه ایران، هدیه ی ابوالقاسم طالبی به سینما است و در تلاش است تا به قحطی محتوا و خشکسالی حقیقت و فوران دروغ سینمای ایران پایان دهد.

سعید عنایتی

دانشجوی ارشد مدیریت رسانه

#یتیم_خانه_ایران

#عبرت_سینمای_ایران

°عصرِ ما°

@asr_ma